صدای شاعر آبتنی ماه

آبتنی ماه ، شعر سوسن مقصودلو

سال‌ها پیش زندگی به من گفت:

من آن عکست را دوست دارم

که نشسته­ای روی نیمکت پارک

و می­درخشی

در پناه آفتاب طلایی پانزده آبان، زادروزت.

خودم اما آن روز پاییزی را دوست دارم:

هجده ساله بودم و اولین بار در صحنه تیاتر بازی می‌کردم،

داستانی نه تازه

و بعدتر جادوگران شهر سلیم، آهو، ارباب پونتیلا، پیروزی در شیکاگو، خانه برناردا آلبا.

یا روزی که شاپرک خانوم «بیژن مفید» شدم و بعد ماه در «ماه و پلنگ» او.

شاید هم روزی که  گل «شازده کوچولو»ی شاملو شدم

یا شهرزاد قصه­گوی قطار ابدی

زندگی… تو چه شگفت‌انگیزی!

امروز با ماه قرار آبتنی دارم.