آنتوان ماری روژه کنت دو سنت اگزوپری در 29 ژوئن 1900 در لیون از خاندانی اصیل که اصالتش به قرن سیزدهم می‌رسید، به دنیا آمد. هنگامی که پدرش از دنیا رفت، چهار سال بیشتر نداشت و چون فرزند ارشد خانواده بود، عنوان کنت به او رسید. او در سال 1917 درسش را تمام کرد و آماده ورود به مدارس مختلف شد و در نهایت، توانست در مدرسه هنرهای زیبا در رشته معماری ثبت نام کند. در ژوئن 1921 برای گذراندن خدمت نظام به یک واحد هوایی شکاری در استراسبورگ رفت و آنجا مشغول کارهای مکانیکی و تعمیرات شد. گرچه، همزمان به طور خصوصی در یک فرودگاه غیرنظامی درس پرواز را هم می‌آموخت. او خدمت وظیفه‌اش را در فرودگاه بورژه در نزدیکی پاریس با درجه ستوان دومی به پایان رسید و در ژانویه 1923 در یک سانحه هوایی جمجمه‌اش شکست. گرچه آنتوان به پرواز علاقه زیادی داشت، اما به خاطر دختری به نام لوییز دو ویلمورن، علاقه‌اش را نادیده گرفت تا به شرط خانواده او برای ازدواج که عدم پرواز بود، پای‌بند بماند. هرچند این رابطه پایدار نماند. اولین داستان کوتاه آنتوان با عنوان «خلبان» در آوریل 1926 منتشر شد و در اکتبر همان سال به خدمت یک شرکت هوایی درآمد. در 1927 به مدت دو سال ریاست فرودگاه کاپ ژوبی را بر عهده گرفت و نخستین رمانش با نام «پیک جنوب» حاصل این دوران است. سال بعد دوره عالی هوانوردی را در «برست» گذراند و با زنی ازدواج کرد و دومین رمان خودش را با نام «پرواز شبانه» به پایان رساند. در دسامبر 1931 بود که جایزه فمینا به کتاب «پرواز شبانه» او تعلق گرفت. در 15 فوریه 1938 ساعت شش و نیم صبح پروازی را از نیویورک شروع کرد اما هواپیمایش در گواتمالا سقوط کرد و آنتوان به شدت مجروح شد. بعد از این ماجرا بود که کتاب «زمین انسان‌ها» را نوشت و جایزه بزرگ داستان آکادمی فرانسه را از آن خودش کرد. هرچند، هیچ یک از آثار او شهرت جهانی «شازده کوچولو» را از آنِ خود نکرد.
