اروین د. یالوم در سال 1931 از والدینی متولد شد که مدت کوتاهی بعد از جنگ جهانی اول از روسیه مهاجرت کرده بودند. یالوم اوایل کودکی خود را در محله فقیرنشین واشنگتن دی.سی گذراند. زندگی در خیابان‌ها پرخطر بود ولی او گوشه امنی را برای مطالعه کتاب پیدا کرده بود و زمانش را با خواندن سپری می‌کرد. او حتی هفته‌ای دو بار با دوچرخه به کتابخانه می‌رفت تا کتاب‌های زیادی را از آنجا قرض بگیرد و به خانه بیاورد و دوباره آنها را بازگرداند. همین کتاب‌خوانی‌ها به او نشان داد که چقدر به ادبیات داستانی علاقمند است. در اوایل جوانی به این نتیجه رسید که نوشتن رمان، بهترین کاری است که یک نفر می‌تواند انجام بدهد. به همین خاطر خودش هم چند رمانی نوشت. یالوم استاد روان‌پزشکی دانشکده پزشکی دانشگاه استنفورد است و در سال 1980 کتابی با عنوان «روان درمانی وجودی» نوشت که کتاب درسی معتبری در حوزه درمان وجودی به حساب می‌آید. او در آثارش از فلسفه، تجربه‌های بالینی و تجربی خود می‌نویسد و معتقد است که برای هر درمانجویی باید درمانی متفاوت و مخصوص او ابداع شود زیرا که هر انسانی داستان منحصر به فرد خودش را دارد. از او چند کتاب در ایران منتشر شده که کتاب‌های پرمخاطبی به حساب می‌آیند، مانند: «وقتی نیچه گریست» (1992)، «دروغگویی روی مبل» (1996)، «مامان و معنی زندگی» (1999)، «هنر درمان» (2001)، «خیره به خورشید نگریستن» (2008)، «خلق‌شدگان در یک روز» (2015)، «من چگونه اروین یالوم شدم» (2017) و...
