محمدعلی سجادی متولد ۱۳۳۶ در آمل، کارگردان، فیلم‌نامه‌نویس، تهیه‌کننده، تدوین‌گر، نقاش، نویسنده، طراح صحنه و لباس ایرانی است. سجادی کار هنری خود را با خط و نقاشی آغاز کرد. از اواخر دهه ۵۰ در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان مشغول فیلمسازی بود و بعدها فعالیتش را در سینمای آزاد ادامه داد. در سال ۱۳۵۸ نیز در روزنامه اطلاعات به گفتگو با افرادی چون بزرگ علوی نشست.
او نخستین فیلم سینمایی‌اش را در سن ۲۶ سالگی در سال ۱۳۶۲ با نام «بازجویی یک جنایت» ساخت که تا سال‌ها به عنوان بهترین فیلم ایرانی در ژانر پلیسی-جنایی شناخته می‌شد. سجادی در سال ۱۳۸۰ «اثیری» را کارگردانی کرد. بعدها نیز با فیلم «جنایت» نامزد بهترین کارگردانی جشنواره فیلم قاهره شد و جایزه بهترین کارگردانی را از هفتیمن جشن خانه سینما دریافت کرد.
محمدعلی سجادی مطالعات گسترده‌ای دارد و بسیاری از آثارش حاصل همین مطالعات است. مثلا وقتی اولین تجربه‌اش را در حوزه نمایش با عنوان «بوف نه چندان کور» روی صحنه برد، به خبرنگار ایران‌تئاتر درباره تاثیرپذیری‌اش از آثار صادق هدایت گفت:
«ایده های اولیه این اثر به دهه 80 بر می‌گردد. من داستان «بوف کور» را خیلی دوست داشتم و از همان دوران تلاش می‌کردم تا فیلمنوشتی را بر اساس آن بسازم، اما هرچه نوشتم به دلم نمی‌ننشست و بالاخره بعد از سال‌ها این فرصت به وجود آمد. 3-4 ماه روی ایده آن تمرکز کردم و در نهایت دو متن به دست آمد. یکی همین نمایشنامه و دیگری فیلمنوشت است و در کنار آنها در حال حاضر بیست تابلو.»
نمایشگاه‌های نقاشی متعددی نیز از آثار او برپا شده است. مثل نمایشگاه «جمشید جم» که حاصل 12 سال مطالعه و پژوهش او در حوزه شاهنامه و مشخصا درباره پادشاهی و احوال جمشید است.
در کنار فعالیت‌های سینمایی یکی از هنرهای سجادی نویسندگی است. او در یکی از مصاحبه‌هایش با خبرگزاری صبا گفته است که: «از سال ۷۱ تا ۷۵ که خانه‌نشینی اجباری داشتم، به طور متمرکز به ادبیات و نقاشی و دیگر حوزه‌های مورد علاقه‌ام روی آوردم.» همین تلاش‌های متنوع هنری او باعث شده است که آثار مکتوب مختلفی در قالب رمان و شعر و... از سجادی منتشر شود. آثاری مانند: «داغستان»، «حیرانی»، «حلقه گم‌شده»، «دلم برایت می‌تپد!»، «نشانه‌ها»، «چه قدرمانده به رسیدن؟» و...
